แก้ความหวาดกลัวด้วยพุทธวิถี

"พระพุทธศาสนา แสดงวิธีสำหรับแก้ความรู้สึกหวาดกลัวไว้ 3 ประการ ได้แก่

1. ให้คิดถึงพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า...

ด้วยการคิดถึงพระพุทธคุณว่า ทรงเป็นผู้ไกลจากกิเลส ทรงเป็นผู้ควรไหว้ควรบูชา ทรงเป็นผู้รู้ชอบเอง ทรงเป็นผู้บริบูรณ์แล้วด้วยอวิชชาและจรณะ ทรงเป็นผู้รู้โลก ทรงเป็นผู้สอนเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย คือ สวดในใจ หรือสวดออกเสียงกันอยู่เนือง ๆ ว่า "อิติปิโส ภควา อรหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชา จรณสมปันโน สุคโต โลกวิทู อนุตตโร ปุริสทัมาะสารถิ สัตถา เทวมนุษสานัง พุทโธ ภควา"

2. ระลึกในพระธรรมคุณ

วิธีแก้ความหวาดกลัวอีกวิธีหนึ่ง คือ ให้คิดถึงพระธรรม ด้วยการคิดถึงพระธรรมคุณ ว่าพระธรรมอันสมเด็จพระบรมศาสดาตรัวไว้ดีแล้ว เป็นของอันบุคคลพึงน้อมใส่ใจตน เป็นของอันวิญญูชนทั้งหลายพึงรู้ได้เฉพาะตัว
ดังที่คิดคือสวดในใจ หรือสวดออกเสียงกันอยู่ว่า "สวากขาโต ภควา ธมโม อกาลิโก โอปนยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ"

3. ระลึกถึงพระสังฆคุณ

วิธีแก้ความหวาดกลัวอีกวิธีหนึ่ง คือ ให้คิดถึงพระสงฆ์ ด้วยการคิดถึงพระสังฆคุณ ว่าพระสงฆ์สาวกของสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติตรงแล้ว พระสงฆ์สาวกของสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติถูกแล้ว เป็นผูู้ชอบแล้ว เป็นผู้ปฏิบัติชอบแล้ว คือคู่แห่งบุรุษทั้วหลาย 4 บุรุษบุคคลทั้งหลาย 8 ท่านเป็นผู้ควรสักการะที่เขานำมาบุชา ดังสวดในใจว่า "สุปฏิปันโน ภควโต สาวกสังโฆ อุชุปฏิปันโน ภควโต สาวักสังโฆ ญายปฏิปันโน ภควโต สาวักสังโฆ ยทิทัง จัตตาริ ปุริสยุคนิ อัฏฐ ปุริสปุคลา เอสะ ภควโต สาวักสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทกขิเณยโย อญชลิกรณีโย อนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสะ"

# ความระลึกถึงพระบรมศาสดา เป็นสิริมงคลอันสูงสุดแก่จิตใจ.

*ธรรมนี้มีไว้เพื่อพิจารณาตนและมีไว้เพื่อเป็นธรรมทาน

ภาพธรรมทาน = วัดพระบาทน้ำพุ








"ท่าน" (พระพุทธเจ้า) ก่อนจะทรงห่างไกลพ้นถ่านไฟร้อนแรงแห่งความโลภ ความหลง ก็ต้องทรงประสบความร้อนแรง อันเป็นเหตุแห่งความทุกข์แท้ด้วยพระองค์เองต่าง ๆ นานา เป็นเวลาหลายกัลป์

ต่อเมื่อทรงหนีไกลได้พ้นจากความโลภ ความโกรธ ความหลง อย่างสิ้นเชิงแน่นอนแล้ว จึงไม่ทรงต้องประสบความร้อนแรง อันเป็นเครื่องแผดเผาให้เป็นทุกข์อีกเลย ...

ทรงพบความเย็นสนิท ความเป็นบรมสุข ทรงมีความเย็นสนิทในพระองค์ พระอรหันต์สาวกทั้งปวงก็เช่นกัน."



 "ก่อนพูด" เราต้องคิดแล้วว่า...เมื่อเราพูดออกไปจะเป็นการส่งเสริมเขา หรือเป็นการทำร้ายจิตใจเขากันแน่ และถ้าเราเกิดอารมณ์ไม่พอใจในขณะนั้น

เรา...ก็อย่าไปพูดอะไรเลยเสียดีกว่า หลบออกไปทำจิตใจให้สบาย ๆ ก่อนค่อยกลับมาใหม่ ...

เราฝึกใจเราฝึกปากเราฝึกวาจาเราได้ดั่งนี้นี่และที่เรียกว่ารักษาใจเป็นการฝึกธรรมะเบาๆนั่นเอง




"หากว่าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
คนอื่น...อาจจะเข้าใจผิดเราไปบ้าง
ซุบซิบนินทาไปบ้าง...
ให้คิดเสียว่า...
เรา...ก็อาจจะไปเข้าใจคนอื่น ๆ เขาผิดไปบ้างไม่ต่างกัน
ให้เรา..."วาง" แล้วทำตัวเราให้ "ว่าง"
ใจเรา...นี่และที่จะเบาสบาย"

@ วิสาขา ตามรอยหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตSee More



"ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร ผุ้นั้นจะทนอยู่ได้"




จะต้องละขันธ์ห้าว่าของกู
เอาขันธ์ห้าเรียนรู้กูอยู่ไหน
เห็นขันธ์ห้าจริงๆแล้วทิ้งไป
กูหรือใครก็ตั้งสร้างขึ้นเอง
อยากจะบอกจริงๆทิ้งกายใจ...
มันไม่เป็นของใครจริงๆหนา
เกิดเพราะกรรมนำชี้จึงมีมา
อย่าหลงบ้ากอดประคองว่าของกู




"บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของเราทั้งชาตินีืและชาติหน้า
การที่เราจะพึ่งใครสักคนหนึ่งนั้น
มันก็พึ่งได้ไม่เท่าไหร่...
แล้วถ้าเราไปอยู่กับเขาไม่กี่วัน
เขาก็อยากจะไล่หนีเราแล้ว
เพราะฉะนั้น "บุญ" เท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่ง
เราจะไปเกิดในชาติใดภพใดบุญก็ตามมาช่วยเรา
เหมือนกันกับเงาตามตัวเราฉันใดก็ฉันนั้น"

พระธรรมมงคลญาณ
(หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)
เจ้าอาวาสวัดธรรมมงคล
ฝ่ายธรรมยุต
กรุงเทพมหานคร







 "เมื่อ "สติ" ตั้งลงที่ตรงไหน ย่อมเป็นธรรมขึ้นมาที่ตรงนั้น."

พระธรรมวิสุทธิมงคล...
(บัว ญาณสฺมปนฺโน)
หลวงตาบัว ญาณสมฺปนฺโน
วัดเกษรศีลคุณ (วัดป่าบ้านตาด)
อ.เมือง จ.อุดรธานี





"ทำความดีเข้าไว้ใคร ว่าก็ช่างเขา เราปฏิบัติตามกำลังของ ๆ เรา
ใครจะว่าช่างหัวเขาเราทำไป
ไม่ได้ปฏิบัติธรรมเพื่อโอ้อวด...
แต่จำตรวจตราใจเท่านั้นหนา
พิจารณาให้ลึกถึงที่มา
ที่นำพาตัวฉันพึ่งพระธรรม
ใครจะทำตามฉัน..ฉันไม่ว่า
แต่ให้พาตัวเองปฏิบัติหนา
นั่นแหละสิ่งที่ฉันให้กัลยาณมิตรพิจารณา
ทำเข้าหนาความดีมีกำลัง"





รักษาตนให้ดีมีธรรมจงหมั่นละ
เอาชนะ รัก โลภ โกรธ หรือ หลง
รักผู้อื่น...มีเมตตาอย่างมั่งคง...
เจตจำนงด้วยจิตคิดเอ็นดู เพราะในทางพุทธศาสนาคือหลุดพ้น
หาใช่มุ่งหลุ่มหลงนอกศาสนา
ให้นำพาหัวใจเราพิจารณา
นอกนั้นหนาพุทธองค์...ทรงบอกไว้...มิใช่ทาง"





จิตที่คิดดี คือจิตที่พัฒนาแล้ว จิตที่พัฒนาแล้วคือจิตที่ประกอบด้วยองค์คุณที่สำคัญ ๒ อย่างคือ
๑. สติ (รู้ตัวว่ากำลังคิดอะไร และจะทำอะไร)
๒ฺ ปัญญา (คิดอย่างมีเหตุมีผล) ...
จึงเป็นจิตที่สมบูรณ์ มีคุณค่ากับชีวิตมาก ดังพุทธภาษิตที่ว่า "อปฺปมาณํ หิตํ จิตฺตํ ปริปุณฺณํ สุภาวิตํ แปลว่า จิตที่อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว เป็นจิตที่หาค่ามิได้"
สติและปัญญา ๒ อย่างนี้ เปรียบเสมือนเกราะป้องกันไม่ให้กิเลสแทรกซึมเข้าไปในจิตใจ และยังเป็นอาวุธที่คอยฟาดฟันอุปสรรคต่างๆ ให้หมดไป นำพาชีวิตไปสู่ความสุข และความสำเร็จ ดังนั้น ต้องสร้างสติให้มาอยู่กับจิต ด้วยการเจริญสติปัฏฐาน เมื่อสร้างสติมั่นคงปัญญาก็จะเกิดตามมา ดังคำกล่าวที่ว่า "สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดจะเกิดปัญหา" ชีวิตเรานั้น มีสติไว้สร้างคุณค่า ปัญญาไว้สร้างคุณภาพ ก็สมบูรณ์ที่สุดแล้ว.
อนุโมทนาสาธุ



เมื่อเราเชื่อว่าจิตของเราเป็นธรรมชาติที่ไม่ตาย

รูปร่างกายเราต่างหากที่แตกดับ

เมื่อเราเชื่อว่าโอวาทคำสอนของครูบาอาจารย์ ...

เราก็ขวนขวายสร้างคุณงามความดี สร้างบุญกุศล

เป็นอริยทรัพย์อริยบารมีฝังไว้สำหรับติดตัวเราไปทุกชาติทุกภพ

จนกว่าจะถึงพระนิพพาน

ถ้าเราไม่เชื่อโอวาท ไม่เชื่อกรรมดีกรรมชั่ว

จิตใจก็หวั่นไหวเป็นลูกคลื่นมากระทบจิตใจ

สู้คลื่นแรง ที่ซัดโถมมาไม่ไหวก็อาจจะจมน้ำตาย

หลวงปู่ชอบ ฐานสโมSee More

 

"ให้นั่งภาวนา พุทโธ ๆ ไม่ต้องร้องให้มันแรงดอก

ให้มันอยู่ในใจซื่อ ๆ ดอก

การภาวนาก็เป็นอริยทรัพย์ภายใน ...

มันจะติดตามไปทุกภพทุกชาติ ติดไปสวรรค์ ลงมามนุษย์

มาตกอยู่ในที่มั่งคั่งสมบูรณ์บริบูรณ์ ไม่ยากไม่จน

ทรัพย์อันนี้ติดตามไป บ่มีสูญหายดอก ตามไปจนสิ้นภพสิ้นชาติ.."

หลวงปู่ขาว อนาลโยSee More